نوشته های یک مرد اردیبهشتی

تنهایی

نوشته شده توسط :بی کلک

یکشنبه 30 تیر 1398-08:31 ق.ظ

همکارم همون که لایق رئیس بودن نبود، از اتاق رفت.

اول می خواستند از شرکت و معاونت اخراج بشه. بعد از واحد و مدیریت اخراج شد.

ما حدود دو سال هم اتاق بودیم، و الان یک هفته است که رفته. نه من حالی ازش می پرسم و نه اون.

به نظر می رسه هیچ علقه و علاقه و رابطه ای قلبی بین ما نبوده است و یا ایجاد نشده است.

بعد فکر می کردم که بین من و کدوم یک از همکارانم این رابطه هست؟

دیدم با هیچکدام از همکارام چنین رابطه ای رو ندارم. با همکارهای شرکت قبلی هم نداشتم و وقتی جدا شدم، شدم که شدم. و حتی با فامیل و غیره هم ندارم. با همه خوبم ولی با کسی خیلی صمیمی نیستم. حالا باید در مورد بیشتر فکر کنم. حتی نمی دونم این خوبه یا بد.

شما چی؟

نظرات()

...

دوشنبه 31 تیر 1398 01:52 ب.ظ

تو محل کار میتونه طبیعی باشه..چون بیشتر محیط رقابتیه
ولی تو خانواده ونزدیکان خیلی خوب نیست .

پاسخ بی کلک : ممنونم

nakaaa

دوشنبه 31 تیر 1398 01:58 ق.ظ

منم بیشتر این حالتیم ترجیحم خانوادمه
راه دادن یسری ب اسم دوست یا ... ک بخواد بخشی از زندگیمو اوار کنه خیلی اوقات سد میشه واسه صمیمیت با دوستا و حتی هم دوره و فامیل

پاسخ بی کلک : ممنونم

دوشنبه 31 تیر 1398 01:53 ق.ظ

همانده هنوز همانده س؟
چرا ازش نمینویسی دیگه؟
از كارا و اخلاقاش؟
از زندگیتون؟
وبلاگت هوو داره؟

پاسخ بی کلک : هوو داره یعنی چی؟

الهه

یکشنبه 30 تیر 1398 09:18 ب.ظ

ولی من زود دلم تنگ میشه و حالشون رو میپرسم و بهشون سر میزنم ولی اونها کمتر مثل من هستن.

پاسخ بی کلک : ممنونم

بیمه عمر پاسارگاد

یکشنبه 30 تیر 1398 08:35 ب.ظ

این بستگی داره که آیا شما درون گرایی یا برون گرا؟
محیط کارت محیط صمیمی و دوستانه است یا یک محیط خشک و بی روح؟
اصلا خودت میخوای با دیگران ارتباط داشته باشی یا نه؟
اصلا دلت میخواد همکارت در حد دوست برات باشه یا نه؟

پاسخ بی کلک : ممنونم .‌بله همه چی به خودم مربوطه

http://bimehpasargad98.blogfa.com/

فاطمه

یکشنبه 30 تیر 1398 11:30 ق.ظ

برای منم این حالت پیش میاد
معمولا از هر محیط تحصیلی یا کاری یا... که میرم، با آدمای خیییلی کمی ارتباطمو حفظ میکنم. اونایی که واقعا برام مهمن.
از بقیه با اینکه موقع حضورم ارتباط خوبی داشتم، سراغی نمیگیرم. حتی معمولا یه سریا تا مدتها پیام میدن و سراغ میگیرن و تحویلشون میگیرم ولی خودم سراغ نمیگیرم که ارتباطه بخواد حفظ شه.
هربار گوشی عوض میکنم کانتکتها رو غربال میکنم و اضافیا رو پاک میکنم.
در عین حال بسیار رفیق بازم، رفیق پایه ای ام، برای آدمام با دل و جون هستم و ارتباطاتم پایه های قوی ای دارن.

بنظر من که این خوبه.
یه جور روشن بودن تکلیف آدم با خودشه.
به نظرم زیادیِ آدمای اطراف حواس آدمو از اصلی ها و با ارزشهایی که باید وقتتو صرفشون کنی پرت میکنه.

چیزی که تو دنیای امروز زیاد میبینیم. «همه در جمع ولی تنهایند»
حتی دوستای دبستان همدیگه رو پیدا میکنن و مدام دورهم جمع میشن، ولی در عمل «معمولا» فقط اون نوستالژیه ست که حال خوبی میده، رفاقت خیلی پایداری از دوباره دوره کردن آدمهای گذشته در نمیاد.

پاسخ بی کلک : با جمله آخرت که خیلی موافقم.‌ تو بازم با یه عده هستی.‌من با هیشکی نیستم. یا خیلی خوش تلخم. یا نمی دونم. شاید بخاطر ازدواجه

درباره وبلاگ:

رمز بصورت پیش فرض 1 است

من «برعکس همه پشته خنده هام غمه» نیستم.
من یک مرد شبیه بقیه هستم. یعنی اگر من و 30 تا مرد یه جا باشیم ،من بلندترینشون نیستم. کوتاهترین هم نخواهم بود. زیباترین نیستم و زشتترین هم نخواهم بود. خوش تیپ ترین و بدلباس ترین نخواهم بود.جذاب ترین هم بعیده باشم. اینها خصوصیت ظاهری افراد است که من خیلی توش متمایز نیستم. در مورد خصوصیات داخلی و رفتاری شاید خاص باشم ولی قطعا از بیرون معلوم نیست باید حداقل یه شبانه روز باهم باشیم تا معلوم شه.
ولی ممکنه که بیاد بگویید اقا من شما رو قبلا یه جایی دیدم.( این جمله رو از مردها زیاد شنیدم-بخصوصو وقتی کمی ریش دارم)شاید شبگرد خوابها هستم.
من یک مرد متاهل هستم که فکرهایم را می نویسم. نه برای اینکه مشکلی حل شود.بلکه برای اینکه بتونم فراموششون کنم و فکرای جدیدداشته باشم. تخیلهای یک مرد( که جزئی از فکراش است) گاهی خیلی بی ادبانه است. من همه را نمی نویسم.
اصل اول در این وبلاگ صداقت است.
اصل دوم احترام به دیگران است.
اصل سوم تحمل حرف شماست.
اصل چهارم اینها که من می نویسم ظاهر زندگی من است. باطن زندگی خود را با ظاهر زندگی من مقایسه نکنید.
من متولداردیبهشت هستم. شوخ و بامزه و قابل اعتماد هستم. سیرت ادمها برایم مهم تر از صورت ادمهاست. ولی نسبت به صورت و هیکلشون هم بی توجه نیستم.
با هوش هستم و تخیل قوی دارم. اهل مطالعه هم هستم. ادم فنی هستم و به ساخت کاردستی هم علاقه مندم. تخصصم کامپیوتر است ولی نه کارهای دم دستی کامپیوتر بلکه کارهایی که هیچ وقت در زندگی متوجه وجودآنها نمی شوید.( سطح بالا) کلا همین. عاشق شدم و بهش نرسیدم. کسی بوده که گفته عاشقتم ولی من عاشقش نبودم. گفتم بدونید که بی تجربه نیستم. راستی بچه هم دارم. هم پسر دارم و هم دختر.فعلا همین

دوست ندارم فعلا در مورد گذشته ام حرفی بزنم.
******************

وقتی یک نفر فرزند شما نیست و شما به هردلیل داری ازش نگهداری می کنی و نقش فرزندت رو داره بهش می گی فرزند خوانده.وقتی هم که یه نفر همسر شما نیست ولی به هر دلیلی مجبوری ازش نگهداری کنی و نقش همسرت رو داشته باشه بهش میگی همسر خوانده.
***************
همانده مخفف همسر خوانده است.در این وبلاگ به همسرم گاهی می گم همانده.گاهی هم می گم گل بانو.بستگی داره به حسم:D